तिला त्याच्या कोसळण्याचा
कधी अंदाजच येत नाही.
पण त्याच्या वादळाची शक्यता
कधी ती मनावर घेत नाही.
अंदाज नसताना सुद्धा तो ,
मुसळधार होवून कोसळतो.
तिच्या गाफीलपणा मुळेच
तो लता होवून उसळतो.
तो मुसळधार तर होताच
पण ती गडबडून जाते .
तिचे आपत्ती व्यवस्थापन आसे
मग बेभरवशाणे कोलमडून जाते
ती मग हतबल होत
अखेर त्याच्याशी शरण जाते !
अशा प्रकारे तीच्या आपत्तीच्या
अखेर त्याच्याशी शरण जाते !
अशा प्रकारे तीच्या आपत्तीच्या
व्यवस्थापनाला त्याचे पावसाळी ग्रहण लागते
त्याचा सवेध घेण्यासाठी
ती बऱ्याच शाळा करत असते !
मनातल्या मनात मग नंतर
पावसाशी चाळा करत बसते !!
मग परत पाण्यात सूर्यबिंब
उगाच शोधत फिरत राहते !
का पुन्हा बरसेल तो असाच
या आठवणीत चिंब होत असते !!
पाऊस पडून गेल्यावर
मात्र ती उगाच हळहळ करते
उगाच त्याला कोसले हे काहूर
तिच्या मनामध्ये दाटते !!
